Coming Home

Maandag 29 april 2019

Deze laatste ochtend stond ik bij foodprep, wat oké was. Na playtime en bugcatching, moesten we de twee jongens uitzwaaien, want zij hadden de vroege vlucht naar Johannesburg. Ikzelf zou pas om 17u vliegen. Na de laatste keer baboonwalk heb ik snel gedouchet en derest van m’n spullen ingepakt. Kort na de lunch moest ik dan toch echt afscheid nemen van iedereen en bracht Steve me naar het vliegveldje van Phalaborwa. M’n bagage zou deze keer tot en met Londen ingecheckt worden, dus ik hoefde niet moeilijk te doen in Johannesburg. De vlucht was erg snel, want we kwamen wel 20 minuten eerder aan. Op Johannesburg heb ik eerst nog geprobeerd de twee jongens te vinden, maar één was al aan het boarden en de ander was al in z’n gate. Daarom ging ik eerst maar even pizza eten, wat echt serieus m’n eerste fatsoenlijke pizza in twee maanden was. Extra van genoten dus. Eenmaal bij m’n gate kon ik één van die jongens nog wel twee hele minuten spreken totdat ik zelf moest boarden, maar dat was alsnog wel even grappig.

In het vliegtuig hebben we nog heel lang stil gestaan, omdat een mevrouw zich bedacht dat ze toch te ziek was om te vliegen. Daarom moest het personeel haar bagage zoeken in het ruim, waar ze wel drie kwartier mee bezig waren.

Dinsdag 30 april 2019

Ik heb wel wat kunne slapen deze vlucht, maar zeker niet veel of goed. We landden pas om 6.50u in plaats van 6.35u. Toen duurde het ook nog 15 minuten totdat het vliegtuig bij de slurf was. Dat betekende dat ik 1 uur en 20 minuten had totdat m’n volgende vlucht zou vertrekken.. In die tijd heb ik gerend naar de grenscontrole, vervolgens gerend naar de bagageband omdat ik dus m’n bagage op moest halen en opnieuw moest inchecken, maar ze hadden nog niet het bagageruim geleegd, dus moest ik daar ook nog wachten. M’n tas kwam er wel al als derde uit en dus kon ik verder sprinten naar de uitgang en daarna naar de trein omdat mijn vlucht zou vertrekken vanaf de andere kant van Heathrow. Tegen de tijd dat ik bij de bagage drop-off was, 7.50u, was mijn vlucht al aan het boarden en was ik dus dik te laat. Ik wist op dat moment echt even niet wat ik moest doen, want waar ik al die tijd zo bang voor geweest was, was toch gebeurd. Maar ik werd meteen geholpen door een werkneemster en zij heeft me toen naar een balie gebracht waar ik kosteloos een nieuwe vlucht kon boeken. Eenmaal door de security moest ik toen wel nog ruim 4 uur lang wachten, maar het kon zeker erger. Deze vlucht ging gelukkig helemaal goed en na een uurtje was in Brussel, waar m’n ouders op me wachtten. We gingen niet direct naar huis, maar we gingen eerst nog naar Laren, waar Frank, Renske en Sjoerd op kamp zijn.

Woensdag 1 mei 2019

Het is heel gek om nu weer thuis te zijn, maar het voelt eigenlijk ook alsof ik nooit weg ben geweest. Ik ben nu weer helemaal schoon, heb in m’n eigen bed geslapen en de tosti gegeten waar ik zeven weken naar uitgekeken heb. In de afgelopen weken heb ik denk ik alle emoties gehad, ik heb gelachen, gehuild en voor het eerst in m’n leven zo erge heimwee gehad dat ik erover nagedacht heb om eerder naar huis te gaan. Achteraf ben ik heel blij dat ik dat niet heb gedaan, want ik heb zoveel verschillende mensen ontmoet die stuk voor stuk hebben bijgedragen aan deze ervaring. Sommige daarvan ga ik zeker nog zien, maar eerst de mensen die ik heb moeten missen.

The Last Week

Maandag 22 april 2019

Deze week sta ik ’s ochtends bij Clinic, wat best veel werk is en we waren dan ook vaak niet voor het ontbijt klaar. Dat kwam ook vooral omdat een aap elke ochtend z’n wond openbeet en dan moesten we die weer verzorgen.

Vandaag moesten we ook afscheid nemen van twee mensen; de fotograaf en één van m’n kamergenootjes.

Dinsdag 23 april 2019

Vandaag was ik ’s middags vrij en heb ik vooral geslapen. Na het slapen voelde ik me wel stukken beter, ook door de pillen die Bob me gegeven had, dus dat was wel beter. Na het avondeten, voor mij toast en een appel, ging ik weer vrij wel meteen slapen.

Woensdag 24 april 2019

Vanaf vandaag kon ik na een week eindelijk weer de aapjes aanraken. Ik heb vandaag dan ook extra genoten van playtime en de baboonwalk. ’s Middags hebben we alle vervetbaby’s gewogen en gewassen, waar we redelijk snel mee klaar waren. Zo kon ik zodra ik vrij was, nog een tijd in de baboonkooi doorbrengen.

Donderdag 25 april 2019

Vanochtend was er een aap in Clinic die er plots niet zo goed uitzag en die is later op de dag dan ook overleden..

Voor de lunch moest ik een kooi monitoren waar geen schaduw in de buurt is (wel in de kooi uiteraard), terwijl het echt heel warm was al de hele week, dus dat uur duurde best lang. Maar ik ben niet verbrand. ;P

Vrijdag 26 april 2019

Vandaag was wel een lekkere dag. Ik heb een ander team geholpen met wassen en wegen van de vervetbaby’s omdat zij te weinig mensen hadden. Zo hoefde ik gelukkig niet de ganzenvijver te schrobben. Ook hadden we het zitten in kooien op het programma, wat één van de leukste “taken” is.

’s Avonds gingen we weer naar het restaurant waar ik echt super lekker gegeten heb. Ik deelde met iemand twee verschillende kaasgerechten zodat we de sausjes konden afwisselen. Het was wel wat veel, maar we konden de rest meenemen, zodat ik volgende dag ook nog een lekkere lunch had.

Zaterdag 27 april 2019

Heel veel mensen gingen vandaag naar de bioscoop, die twee uur verder was, naar een film die drie uur duurde. Dat betekende dus dat ik vandaag alle taken moest doen met de mensen die overbleven, wat er niet veel waren.

Tijdens de baboonwalk, die wel veel leuker is met minder mensen, merkten we dat Jane, één van m’n favoriete baboons, heel erg buiten adem was en rare geluidjes maakte. We hebben haar toen in Clinic een soort hoestdrankje gegeven, omdat het leek alsof er iets vastzat in haar keel ofzo. Daarna leek het wel wat beter te gaan, maar het was nog niet helemaal goed. Daarom moest ze een nachtje in Clinic blijven.

We waren deze dag rond 15.30u klaar en ’s avonds hadden we weer braai.

Zondag 28 april 2019

Tijdens het ontbijt is Jane helaas toch overleden en heeft Bob meteen een autopsie gedaan (die ik niet heb gezien, dat kon ik sowieso niet aan). Het bleek dat zowel haar hart en lever heel erg groot waren, en dat ze allemaal bloedklonten had waardoor ze zo moeilijk kon ademhalen. Ze is dus aan een hartstilstand dood gegaan. Dat was wel even een stom begin van de dag, maar de best was best prima, omdat nu de mensen die naar de film waren gisteren alle taken moesten doen, waardoor ik om 12u klaar was. Die middag heb ik twee uur in de baboonkooi gezeten om voor de laatste keer met alle baboons te knuffelen en daarna heb ik een beginnetje gemaakt met inpakken. Ook kwamen we erachter dat twee jongens en ik alle drie een andere vlucht hebben van Johannesburg naar Londen, terwijl we al de hele week dachten dat we samen zouden vliegen. Dat was wel even pittig balen.

Some Misfortune

Maandag 15 april 2019

Deze week sta ik ’s ochtends bij Quarantaine, maar er zitten niet meer zoveel apen in op dit moment, dus het schoonmaken gaat lekker snel.

Bij vervet playtime zagen we dat één aapje helemaal ingezonken ogen had en ’s middags is zij dan ook overleden ?. Later in de middag deed Bob een autopsie van Pippa’s lichaampje, waarbij iedereen mocht kijken die dat wilde. Ik heb het wel twee minuten volgehouden totdat ik m’n lunch omhoog voelden komen.. Zijn jullie niet trots? ;P

Uiteindelijk bleek dat al haar organen op plekken zaten waar ze niet horen te zitten; lever zat te hoog, het hart zat half in de longen en had maar één hartkamer en ook haar darmen waren veel te lang. Het was dus best bijzonder dat ze nog zo lang geleefd heeft.

Dinsdag 16 april 2019

Ook met Charlie ging het al een tijdje niet goed, maar deze ochtend zag hij er echt heel slecht uit. Hij kon niet meer zelf staan of eten. Daarom heeft Bob hem helaas moeten inslapen..

’s Middags mocht ik samen met wat anderen in de Flona enclosure zitten, waar grote baboons inzitten. Dat was best spannend, maar ook grappig. Ik ben nu wel al m’n 2^e haarelastiekje kwijt, haha.

Woensdag 17 april 2019

Deze dag was er niks bijzonders en ik heb ik op m’n vrije middag in verschillende enclosures gezeten en met de aapjes gespeeld.

Donderdag 18 april 2019

Vandaag was een vroegertje, want om 4.30u vertrokken we richting het Krugerpark met een groepje. We hadden ontbijt in Hoedspruit, heel dicht bij m’n vorige project en jawel hoor, 20minuten later reden we langs de poort.. Toen brak m’n hart wel eventjes.

Eenmaal in Kruger hebben we best wel wat kunnen zien, maar het waren niet hele goeie sightings. Rond 14u kwamen we bij de camping waar we zouden slapen. Bob zou ons daar aanmelden voor de sunsetdrive, maar omdat die vol zat, had ie ons aangemeld voor de nightdrive.. Die niemand wilde doen, dus dat was weer lekker. Voor het avondeten hebben we nog wel even kunnen zwemmen en na het eten gingen we dus op nightdrive. We zagen een genet, een hyena en twee neushoorns voorbij rennen, maar verder moest ik meer moeite doen om wakker te blijven. Het coolste was eigenlijk het onweer, ook al moesten we daardoor wel weer eerder terug.

Vrijdag 19 april 2019

Deze dag hadden we wat meer geluk, want na een uurtje rondrijden kwamen we een mannetjes leeuw met volle manen tegen, midden op de weg. Daar konden we heel dichtbij komen en dat was echt gaaf. Verder zagen we nog neushoorns, hyena’s en natuurlijk zebra’s en impala’s. Vlak voordat we de poort van Kruger uitreden, kwam er nog even een olifant langslopen om doei te zeggen ?

We hadden weer lunch in Hoedspruit, precies rond de tijd dat m’n vorige project daar towntrip heeft op vrijdag, dus ik was al vet enthousiast. Maar toen ik ging kijken, kwam ik erachter dat het Goede Vrijdag was en dat alle winkels dicht waren en dus waren ze er niet..

Weer terug bij Riverside hoorden we dat er drie nieuwe vervetbaby’s bij zijn gekomen, maar ook dat er twee anderen zijn overleden. De oorzaak is (nog) onbekend, maar ze denken aan een Cobra of dehydratie omdat het erg warm was de afgelopen week.

Zaterdag 20 april 2019

Normaal hoort het weekend rustig te zijn, maar omdat er een berg bananen was die vandaag gewassen móest worden, waren we alsnog pas om 15.30u klaar. Daar baalde ik wel van want ik was echt moe en ik mocht ook al geen aapjes aanraken omdat ik deze ochtend diarree had. Dat laatste heeft toch nog best lang geduurd voordat het mij had bereikt, aangezien mensen en apen hier al twee weken aan de diarree zijn. (Ik voel me verder prima)

Zondag 21 april 2019

Vandaag is gelukkig wel rustig. Ik mocht nog steeds geen aapjes aanraken (je moet 24 uur “beter” zijn), dus dat is wel stom, maar verder kon ik vanaf 12u genieten van een vrije middag. Ik heb wel nog een tijdje gekeken naar een operatie van een grote vervet. Ze hadden met elkaar gevochten, dus een aantal hadden hechtingen nodig; zo erg waren de beten.

Finally Some Breaktime

Elke dag ziet hier er ongeveer hetzelfde uit; ochtendtaak, playtime, bugcatching of harvesting, foodprep, baboonwalk, monitoring en hide clean. Soms vind ik dat best saai, omdat je al precies weet wat je gaat doen op een dag, enkel in een andere volgorde. Maar de aapjes zijn nooit saai, dat maakt veel goed. Hierdoor is ook m’n blog niet meer zo spannend en schrijf ik alleen nog de unieke dingen. Vandaar ook dat het een week heeft geduurd..

Maandag 8 april 2019

Deze week sta ik ’s ochtends niet meer bij foodprep, maar moet ik Monty, de kooi van de baboons, schoonmaken. Daar hebben we twee uur voor en dat is wel genoeg tijd, dus dat is niet zo stresvol als foodprep, waardoor ik dit wel leuker vind.

’s Middags gingen we met z’n allen in de laadklep van de truck om, Sandy, de eekhoorn vrij te laten. Ik wist niet eens dat we een eekhoorn hadden, die was me niet eerder opgevallen, ook al ben ik er blijkbaar al een aantal keer langsgelopen hahah. Eerst wilde ze niet uit het kooitje, maar toen ze er eenmaal uit was, sprintte ze er ook meteen vandoor en hebben we haar niet meer gezien.

Dinsdag 9 april 2019

Met lunchtijd mocht ik weer op towntrip, maar deze keer gingen we naar een plek met daadwerkelijke winkels in plaats van een tankstation. Bij een winkel die er echt precies hetzelfde uitziet en verkoopt als de Zeeman, heb ik nieuwe slippers gekocht. Iedereen loopt hier namelijk de hele dag op slippers, waardoor ze heel snel slijten.

Vanaf vandaag worden er vervetapen uit Quarantaine naar Transvaal geplaatst. Dat is een hok waar grotere vervetapen inzitten. Dit hok moet nu elk moment in de gaten gehouden worden, omdat de apen uit Quarantaine nog nooit in een hok hebben gezeten met stroomdraden. Als je ze in de gaten houd moet je dus de stroom uitzetten als ze het te lang aanraken. Ook moet je opletten of ze niet verdrinken in hun waterbak, aangezien de verdoving nog niet helemaal uitgewerkt is waardoor ze nog niet kunnen zwemmen. Dit is beide niet gebeurd deze week, dus het was mooi zitten en kijken.

Woensdag 10 april 2019

Vandaag ging ik op m’n eerste dagtrip; eindelijk even een “break”. Ik moest wel eerst in de ochtend nog werken van 7 tot 10u, maar daarna gingen we op weg naar de canopytour; ziplining tussen de bomen. Het was niet zo een heel lange baan en we moesten ook steeds op elkaar wachten omdat we niet zelf naar de volgende lijn mochten (er waren twee gidsen mee), maar het was wel echt mooi. Er waren meerdere watervalletjes waar we overheen gingen, wat erg gaaf was. De lunch daar was ook lekker. Ik had een Sweet Chili Chicken Wrap; weer eens wat anders dan toast van Riverside.

Weer terug moesten we eigenlijk weer aan het werk, maar vandaag was sowieso m’n middag vrij, dus ik kon meteen naar de douche.

’s Avonds was het heel helder en waren er kapot veel sterren. Daar heb ik met een paar anderen naar gekeken totdat ik zowat in slaap viel.

Donderdag 11 april 2019

Vandaag hadden we met bugcatching een sprinkhaan/wandelende tak (geen idee wat het was, het leek op een combi van die twee) van wel 30 centimeter lang gevonden. We wilden hem meteen aan Francis voeren, maar dat mocht helaas niet omdat hij een bedreigd diersoort was.

Ik mocht vanochtend ook kijken hoe een ander deel uit Quarantaine verdoofd, gewogen, opgemeten en gemicrochipt werd. Best wel interessant om te zien, maar ook grappig omdat die apen helemaal suf/stoned zijn van de verdoving. Als je wil, kan Bob jou ook microchippen, maar het zag er echt extreem pijnlijk uit. Die naald is denk ik wel een halve centimeter dik; niks voor mij dus.

Vrijdag 12 april 2019

Vandaag was er niks bijzonders, alleen ’s avonds weer naar het restaurant Crawdaddy’s. Ik had ‘smoked salmon bruchettas’ met frietjes. Het was niet de beste zalm die ik gehad heb, maar zeker beter dan het eten bij Riverside. Toen we teruggingen, moesten we nog een tijdje wachten op de bus, maar het was buiten al erg koud. Daarom dacht ik dat het wel leuk was om op de trampoline te gaan springen. Ik had me alleen niet helemaal gerealiseerd dat sommige anderen iets verder heen waren dan ik; een meisje deed een achteruitsalto, maar landde met haar achterhoofd op de stalen rand waardoor een flinke snee inzat.. Het gaat nu wel goed met haar, ze had alleen de volgende dag wat hoofdpijn.

Zaterdag 13 april 2019

Ook in het weekend word er gewerkt, maar alleen het hoognodige, dus het was best een chil dagje. Ook omdat het vandaag echt lekker weer was. Tijdens de baboonwalk was een aap, ik denk Lila, m’n gezicht aan het bestuderen wat wel grappig was, totdat ze haar gehele vinger in m’n neus douwde, waardoor die begon te bloeden. Het was wel snel weer over en ik was toch al verkouden door de regen.

Zondag 14 april 2019

Vandaag was er weer een dagtrip, de Panoramaroute, maar omdat ik die al gedaan heb bleef ik hier. Daardoor moesten we heel Monty schoonmaken met drie mensen in plaats van 6, maar we waren net met het ontbijt klaar. Met de baboonwalk zijn we iets langer blijven liggen, omdat iedereen bijna in slaap viel (sommigen helemaal), inclusief de baboons. Na de lunch was ik lekker vrij ?.

After Rain Comes Sunshine, Or Not

Woensdag 3 april 2019

Vandaag had mijn team ‘baby’s’, wat inhoud dat je die dag op bepaalde baby’s moet passen en ze eten geven en wassen etc. Dat betekend ook ’s nachts. Gelukkig had ik mijn baby, Rosie, niet gehoord ?. Ook begint de werkdag dan iets eerder; om kwart over zes moesten we flesjes klaarmaken voor de babybaboons en drinken voor alle vervetkleintjes. Tijdens foodprep moest ik ook nog op Rosie passen, wat best lastig was aangezien ze geen papaja mocht eten omdat ze aan de diarree is terwijl ik bezig was mét papaja’s.

Na het ontbijt hebben we een uur lang sprinkhanen gevangen voor de bushbaby’s (beestjes zoals Mort uit Pinguïns van Madagaskar) wat best wel grappig is om te doen. En om naar te kijken hahah. Na de ‘baboonwalk’ hadden we monitoring, wat inhoud dat we een bepaalde aap observeren. Dit is om te kijken of ze er bijv. al klaar voor zijn om naar een volgend hok te gaan, of om te worden losgelaten in het wild. Helaas begon het weer keihard te regenen, dus konden we dit niet zo lang doen, en moesten we helpen bij foodprep. Daar moesten we lekker verrotte sla opruimen en schoonmaken, wat echt super ranzig was. Na de lunch moest ik daar weer meehelpen, maar gelukkig werd ik vrij snel weer afgewisseld. Toen kon ik helpen met het wassen en wegen van alle vervetkleintjes en baboonbaby’s. Dat was nog best een karwei, aangezien ze het niet zo leuk vinden om in een tas gestopt te worden die vervolgens word dichtgeknoopt. Gek he?

Nadat ik gedoucht had heb ik nog samen met Alice medicijnen gegeven aan een ziek aapje en moesten we de nachtboxen voorbereiden voor het volgende team dat baby’s heeft. Dat houd in dat je een lekker zacht dekentje in de box doet, een luier bij de baby om doet en drinken maakt.

Donderdag 4 april 2019

Ik sta al de hele week bij foodprep, maar vanochtend had ik voor het eerst de verantwoordelijkheid voor een onderdeel en moest ik het een nieuw iemand uitleggen. Dat ging achteraf gelukkig beter dan verwacht. Ook het eten geven van de ganzen en struisvogels ging vrij soepel vandaag.

Bij het ontbijt hadden we lekker pannekoekjes en begon de zon eindelijk te schijnen. De rest van de ochtend bestond uit playtime, sprinkhanen vangen, ‘baboonwalk’ en het observeren van een aap die de hele tijd wegliep uit het zicht.

’s Middags was de stroom er weer eens af, waardoor we bevroren toast aten met de lunch, yum. Daarna had ik weer schoonmaakdienst, foodprep en heb ik Jess geholpen met medicijnen geven. Daardoor was ik later klaar dan derest en had ik een koude douche omdat het warme water op was.

Vrijdag 5 april 2019

Deze dag was best wel chil. Halverwege foodprep mochten we kijken hoe de apen in de ‘semi-wild’ kooi werden gevoerd en moesten we ze tellen. Ook hadden we nog playtime voor het ontbijt, omdat de scones iets langer duurde. Ja scones ?. Daarna moesten we gras plukken/hakken met een manchettie (geen idee hoe je dat spelt) voor alle apen. Dat was niet echt leuk, omdat er overal bijtende mieren waren. Echt overal. En iedereen loopt hier op slippers, dus je voelde ze echt overal. Na de ‘baboonwalk’, waar we weer door de mieren moesten, hebben we papajas gewassen en na de lunch was het echt relaxed. We hadden alleen nog monitoring en enclosures. Dat laatste houd in dat je in een kooi moet zitten en een beetje met de apen mag chillen. Aan het eind van de middag had ik Alice weer geholpen met medicijnen geven. Onder andere aan een aapje dat een helemaal opgezwollen hoofd heeft, waarschijnlijk van een allergische reactie. Ook heb ik Francis, de bushbaby, gevoerd en daarna was het etenstijd voor mijzelf.

Op vrijdagavond gaan ze hier altijd uit eten in een restaurant een half uur verderop. Ik had de Magic Mushroom Burger en hij was opzich wel lekker, maar al wel beetje koud. Ze maken het namelijk al vantevoren omdat we met zoveel zijn. Wel was het echt veels te veel, hahah. Ik kon maar vijf hapjes van m’n toetje, een gebakken chocolade milkshake met ijs, wegkrijgen.

Zaterdag 6 april 2019

Vandaag was wel echt een shitty day. We hadden babydienst en met het voeren van de vervetbaby’s liet ik er één ontsnappen. Maar goed, uiteindelijk wel gevangen. De ellende begon pas toen we foodprep moesten doen in de stromende regen en onweer. Ook moest ik de struisvogels eten geven, maar hij ging deze keer niet voor ons dansen, dus was hij niet afgeleid en was het heel lastig voor ons. Na het ontbijt was het nog steeds niet opgehouden met regenen en was ik al helemaal doorweekt en koud. Dit is niet precies waar ik voor naar Zuid-Afrika ben gekomen. Playtime en Baboonwalk ging ook niet door door de regen, terwijl dat het leukste van de dag is. We hebben toen nog een tijd geprobeerd sprinkhanen etc. te vangen, maar die waren ook niet te vinden.

Na de lunch regende het nog een beetje en ben ik snel gaan douchen. Ik moest wel op Charlie passen, dus die ging maar mee en dat ging best goed (applausje waard). De rest van de middag heb ik op bed gelegen en wat bijgeslapen.

Zondag 7 april 2019

Voor vandaag was er ook regen verwacht, maar uiteindelijk viel dat best mee. Precies toen we begonnen, hield het op. En daarna heeft het, tot nu toe, niet meer geregend. Vandaag zouden een aantal mensen wel op trip gaan, de panorama route, maar omdat er zoveel mensen ziek zijn, ging het alsnog niet door. Sinds gisteren zijn er al wat mensen ziek, maar vandaag was het aantal verdubbeld. Mijn kamergenootjes zijn ook allebei ziek, dus ik hoop heel erg dat ze mij niet aansteken.

Verder was vandaag een prima dag. Het was nog wel nat van vannacht, dus het bugcatching ging wat moeizaam, maar zeker beter dan gister. Ook playtime en baboonwalk gingen gewoon door.

Na de lunch moesten we nog wat schoonmaken en apen voeren, maar daarna waren we vrij. Ik heb toen even met de baboons gechilled en geknuffeld, wat ze blijkbaar erg leuk vonden, want toen ik wegging, greep één me bij m’n been en nu heb ik een hele bloeduitstorting.. Leujjkk.

Everything's New Again

Zondag 31 maart 2019

Deze ochtend duurde heel lang. Ik was alweer vroeg wakker uit mezelf, maar om 9u moest ik sowieso twee anderen uitzwaaien. Ikzelf zou pas om 12.30u vertrekken, dus in die tussentijd heb ik m’n tas ingepakt, alles 100 keer gecheckt, meer afscheid genomen en gewacht. Uiteindelijk was het dan tijd en een paar uur later was ik op ‘Riverside Wildlife Rehabilitation Centre’. Na een korte tour, met een hele hoop informatie die ik zeker allemaal niet heb opgeslagen, werd ik aan mezelf overgelaten. Toen heb ik maar m’n kamer bekeken en ben ik gaan douchen. Je hebt hier de keus uit drie doucheruimte waarvan 2 met warm water, maar zonder deur. Ik ging dus voor de koude douche, want het was toch hartstikke warm buiten. Daarna ben ik teruggelopen naar het “hoofdterrein” waar we avond hebben gegeten. Er werd een introductie gehouden voor mij alleen en iedereen moest zich voorstellen. Ook werden er awards uitgereikt, wat ze blijkbaar elke week doen.

Ik deel m’n kamer met twee andere meisjes, eentje uit Schotland en eentje uit de UK. In onze kamer staan letterlijk enkel drie bedden, een prullenbak en een kapstok, dus het is lekker knus. We hebben wel een ventilator aan het plafond, maar die is echt heel slecht, want hij geeft nauwelijks lucht, maar maakt wel een hoop herrie.

Maandag 1 april 2019

Ik sta deze week elke ochtend bij ‘foodprep’ ingedeeld, waar we al het eten voor alle apen klaarmaken en verdelen. Tussendoor heb ik met iemand de ganzen en struisvogels eten gegeven. Priscilla, de mannetjesstruisvogel, deed zijn paringsdans voor ons, die echt heel grappig en raar is, maar hem lang genoeg bezighoud voor ons om zijn voerbak te pakken. Toen we hem terug moesten zetten, was hij helaas al klaar met dansen en was het best lastig, want die beesten zijn echt groot en eng man.

Om 9u hadden we ontbijt en daarna een half uurtje spelen met de vervetbaby’s. Ze kunnen dan even uit de kooi en in het gras en de bomen spelen, dus dat is wel echt heel leuk. Toen ze weer terug in hun kooi zaten, gingen wij weer verder met ‘foodprep’. Voor de lunch hadden we nog de ‘Baboonwalk’, waarbij we met de jonge Baboons naar een leeg zwembad in het bos lopen en ze daar de tijd hebben om lekker rond te rennen en te spelen.

Na de lunch ging ik samen met iemand de apen in quarantaine eten geven. Dit zijn apen die niet helemaal lekker meer zijn mentaal gezien, doordat ze hun hele leven in een kooitje hebben gezeten en/of mishandeld zijn. Het eten geven was best lastig omdat de apen de hele tijd tegen de kooi aanspringen en schreeuwen als je hun voederbak probeert te pakken. Maargoed, uiteindelijk was het allemaal gelukt en waren we daarna vrij. Ik heb toen nog even in de jonge Baboonkooi gezeten en met ze gespeeld en daarna ben snel gaan douchen. Deze keer toch maar een warme douche, want je zit echt helemaal onder de modder. En poep. En pies.

Dinsdag 2 april 2019

Deze ochtend zag er ongeveer hetzelfde uit als die van gister, alleen gingen we nu na de ‘Baboonwalk’ de oudere Baboons observeren door met ze te spelen. Deze apen zijn iets sterker en nieuwsgieriger in de zin van dat ze in, onder en tussen al je kleren willen kijken. How cute. Daarna moesten we ook nog een half uurtje in de vervetbabykooi zitten ? Tijdens lunchtijd had ik “towntrip”, wat hier inhoud dat je naar een supermarkt gaat bij een tankstation. Wel regende het echt hard al een tijd, maar gelukkig konden we met het busje, want normaal gesproken gaan ze in de laadklep van een truck. De rest van de middag was ik vrij.

Bye Bye..

Donderdag 28 maart 2019

Nadat we weer terug waren uit Balule, waar we een uil en genet hadden gezien tijdens de nightdrive, hadden we weer vrije tijd tot de lunch. In die tijd heb ik samen met de anderen die ook vertrekken komend weekend, m’n handafdruk op de muur mogen zetten ?. Na de lunch hadden we presentatie over het stropen van neushoorns. Aan het eind van de middag had ik m’n laatste gamedrive; een nightdrive in Buffaloland. Daar zagen we een stekelvarken voorbij schieten, wat heel zeldzaam is om te zien. Ook hebben we nog een half uur naar een paar ogen in de bosjes zitten staren, maar we konden er helaas niet achter komen wat het was.

Vrijdag 29 maart 2019

Deze ochtend hadden we het ‘Farmers of the Future’ project. Dit is een project voor jongeren waarbij ze in verschillende fases leren om een goede boer te worden. Zuid-Afrika heeft namelijk een heel hoog werkeloosheidspercentage en op deze manier leren ze hoe ze geld kunnen verdienen met het planten, oogsten en verkopen van groentes.

We gingen eerst naar een school om de plantjes op te halen, maar de deur zat op slot en degene met de sleutel was al op de school waar we zouden gaan planten. Dus gingen we daarheen en terwijl de guides teruggingen om de plantjes te halen, gingen wij alvast voorbereidingen doen zoals onkruid wieden en gaten maken. Net toen we wilden gaan planten, waren de farmers van fase 1 er nog steeds niet en daarom mochten we het helaas niet afmaken. In plaats daarvan gingen we weer naar die eerste school, waar een farmer uit fase 2 en die ons al de hele ochtend had geholpen, om daar de plantjes te planten.

Terug bij de lodge heb ik naar Martina’s eindpresentatie geluisterd over haar onderzoek naar luipaarden. Zij heeft hier namelijk 3 maanden stage gelopen en vertrekt ook dit weekend.

Na de lunch gingen we naar de stad, waar ik geld op moest nemen om m’n rekening te kunnen betalen. Het was alleen net payday, dus ik moest wel een half uur in de rij staan voor de geldautomaat. Na een oreomilkshake en wat rondgesnuffeld te hebben in kledingwinkeltjes, gingen we ons terug bij de lodge klaarmaken voor een avondje uit. Het was weer super gezellig.

Zaterdag 30 maart

Vandaag had ik helemaal niks gepland en heb ik ook niet zoveel gedaan. Alleen alvast een beetje inpakken, bij/in het zwembad liggen, schrijven en lezen.

’s Avonds had iemand een BBQ met lokaal vlees en cocktailavond georganiseerd voor haar fundraising. We hadden onder andere Impala en Kudu; de antilopes die we elke dag regelmatig zien in de reservaten. Het smaakte wel gek, maar ik weet niet zeker of ik het nou lekker kan noemen. Daarna hebben we nog heel lang rondgehangen, gezongen, gedanst en foto’s gemaakt in de Boma. Ook moest ik alvast afscheid nemen van Cam en Marc, m’n researchcoördinators, en Tasha, want die zouden morgenvroeg naar Kruger gaan.

Het was een geslaagde laatste avond en ik ga iedereen zeker missen <3

5 Out Of 5!

Maandag 25 maart 2019

We begonnen deze dag met een rondje rondom de lodge om vogels te spotten. Elk soort die we zagen moesten we noteren en die gegevens worden dan doorgestuurd naar een organisatie die landkaartjes met de leefgebieden maakt voor in vogelboeken. Daarna hadden we nog twee uur ‘project work’ en na de lunch weer een nieuwe datameeting voor de komende week. ’s Middags gingen we naar Buffaloland, maar omdat één van de jeeps een lekke band had, moesten we met z’n allen in twee jeeps. Daardoor zaten de oude, nieuwe en de fotografen gemengd en werd het eigenlijk voor iedereen meer een fun drive. Helaas begon het al vrij snel hard te regenen, maar het was best wel mooi door de zon die ook nog scheen. Toen de regen ophield, zagen we nog drie zwarte neushoorns; een moeder met haar eigen kalf en een “geadopteerd” kalf.

Dinsdag 26 maart 2019

Ik denk dat die nieuwe vrijwilligers geluk brengen ofzo, want tijdens de gamedrive in Rietspruit kwamen we echt meteen al twee mannetjesleeuwen tegen en later nog een vrouwtje. Dat vrouwtje was er wel slecht aan toe, want normaal gesproken jaagt ze altijd samen met het andere vrouwtje, maar omdat die net welpjes heeft gekregen, moet ze het nu alleen doen. Dat is haar tot nu toe nog niet gelukt, waardoor ze alleen maar zwakker word.

Nadat we cameratraps hadden verwisseld, zagen we ook nog een cheetah liggen! Die had ik nog niet eerder gezien en dit vrouwtje lag lekker op haar rug te relaxen langs de weg.

Rond lunchtijd was er beetje gedoe met de groepjes, maar uiteindelijk ben ik omgewisseld met iemand, maar dat vond ik niet heel erg. Na de lunch had ik weer ‘project work’ en daarna een debat over het met opzet doodschieten van olifanten tegen overpopulatie. Ik vond het best wel interessant en het kwam goed uit dat ik iemand in m’n groepje had die het wel leuk vond om te praten.

Vanaf 16u waren we vrij, maar helaas was het al de hele dag bewolkt en “koud”, dus kon ik niet lekker bij het zwembad liggen, helaas. Na het eten hebben we een film gekeken.

Woensdag 27 maart 2019

Vanochtend hadden we eens een ochtenddrive in Buffaloland. Het was erg bewolkt, regenachtig en koud en de eerste anderhalf uur kwamen we dan ook niks bijzonders tegen. Wel nog twee struisvogels en ik heb geleerd dat als je ooit word achterna gezeten door zo’n beest en je kan niet ontsnappen, moet je op je buik gaan liggen. Op die manier kunnen ze je “enkel op je trappen en pikken.

Maar toen, tussen een groep giraffen.. Een luipaard! Ik was al zo bang dat ik Zuid-Afrika zou verlaten zonder het zien van de Big 5, want ze hadden al een tijd geen luipaard gezien in één van de reservaten, en in Kruger hadden we ook geen geluk. Maar nu dan toch. We konden haar ook vet goed zien en hebben haar zeker tien minuten kunnen volgen, dus dat was wel echt bijzonder. Nu vond ik het al helemáál niet meer erg dat ik van groep was gewisseld.