niekinhetwild.reismee.nl

Too Good At Goodbyes

Woensdag 13 maart 2019

Deze middag zouden we voor het eerst naar het de school gaan waar het ‘farmers of the future’ plaatsvind. Nina, de community manager, vertelde ons wat we zouden gaan doen en dat er 3 ‘farmers’ zouden komen. Ook vertelde ze dat er deze middag een lunch was ter ere van het met pensioen gaan van het schoolhoofd. Wij hadden dan al wel gelunched, maar we waren er wel voor uitgenodigd. Het zou om 12u beginnen, maar aangezien dit Afrika is, begonnen ze uiteindelijk om 14u, precies toen wij aankwamen. We kregen een programmaboekje met daarin de speeches en uitvoeringen die gedaan zouden worden. 

We zaten buiten, onder een grote tent, naast de tafel met het (oude) schoolhoofd en zijn familie, op versierde tuinstoelen. De ouders van de kinderen zaten op “gewone” stoelen, dus ik denk dat wij als vrij speciaal gezien werden. In het begin keek ook echt iedereen naar ons. 

De speeches waren voor het grootste gedeelte in een andere taal, dus ik begreep er niet veel van, maar er was ook veel Engels. De dansuitvoeringen van de kinderen waren erg leuk, die kunnen toch goed dansen, niet normaal. Ook waren er twee of drie kinderen die een gedicht voordroegen. Daar kwam echt vet goed naar voren hoeveel respect ze voor hun schoolhoofd hebben. Het gedicht van één meisje leek wel een liefdesverklaring; ze zei iets van “When you smile, it’s like the sun”. Als dat op het Martinus gedaan zou worden, zou Antoine denk ik een probleem hebben. 

In het programmaboekje stond ook ‘jokes’ op het schema. Er kwam een klein jongetje naar voren en begon, in een andere taal, te praten, bijna te schreeuwen (ze praatten allemaal heel hard). Alle mensen gingen echt helemaal stuk van het lachen, dus het was blijkbaar wel grappig. Het is sowieso ook anders hier hoe alle ouders en leraren helemaal meegaan met de muziek en grapjes. Ze klappen en draaien heel uitbundig met hun handen (draaien zoals in de videoclip van K3, Handjes Draaien) om alles. Ze zijn heel aanmoedigend. 

Aan het eind werd iedereen bedankt en ook wij, als African Impact, werden wel 20 keer bedankt. Dat terwijl we met bijna allemaal vrijwilligers waren die hier voor het eerst waren en dus nog niks voor ze hadden gedaan. Alleen Maxim was hier al eens geweest, en Nina natuurlijk. Maar ze waren dus heel dankbaar en we moesten/mochten op de foto met het (oude) schoolhoofd. Tegen die tijd was het al 17u, echt lang dus, en gingen we terug naar de lodge terwijl zij gingen lunchen. 

Ik heb dus nog niks gedaan voor ‘farmers of the future’, maar wel een bijzondere, en lange, ervaring.


Donderdag 14 maart 2019

We zouden deze ochtend eigenlijk beginnen met een debat, maar omdat we nog niet echt een training hadden gehad met de datasheets, gingen we dat in de plaats doen. Vond ik niet zo erg. Het duurde niet zo lang, want we hadden er natuurlijk al wel mee gewerkt tijdens de gamedrives. 

Om 9u hadden we een uur ‘project work’, wat inhoud dat we verzamelde data gaan verwerken op de computers. Lotte en ik moesten een mapje met foto’s van giraffen bekijken en met behulp van de ID kit, waarin foto’s van elke giraf met naam staan, kijken welke giraffen het precies waren. Maar er zijn hier heel veel giraffen, dus dat was wel een klusje. 

Na de lunch hadden we een korte presentatie over ecosystemen van guide Tony, maar aangezien de stroom was uitgevallen, hadden we geen powerpoint. Ik vond het wel lastig te volgen daardoor.

Later in de middag hadden we nog een gamedrive in Buffaloland, waar we weer de neushoorn met haar baby tegenkwamen. 


Vrijdag 15 maart 2019

Vanochtend hadden we weer een gamedrive in Buffaloland, van 5.45u tot 8.30u. Deze keer kwamen we de enige witte neushoorn tegen in dit reservaat, op maar 10 meter afstand (hij stond om een hoekje), maar hij ging er meteen vandoor toen ie ons zag, dus ik heb geen foto kunnen maken helaas. Voor de lunch hadden we nog een uurtje ‘project work’. Deze keer moesten we de foto’s bekijken die de ‘camera traps’ gemaakt hebben en alle dieren die we identificeren ertussenuit halen. Deze camera’s maken alleen een foto als er iets beweegt, maar aangezien het hier wel waait, waren het vooral veel foto’s van gras en de schaduwen van bomen.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!